Θεόδωρος Ι. Μπαβέας

Ο Κώστας ο Λαδόπουλος   ο Καπετάνιος της Ανεμότρατας, έφυγε έτσι απρόσμενα για την αιωνιότητα , όπως έκανε για το καθημερινό ταξίδι της δουλειάς του με το καΐκι   χωρίς όμως αυτή τη φορά να έχει επιστροφή το δειλινό στο λιμάνι……το ψάρεμα τελείωσε Έσβησε ήρεμα όπως ήρεμα σιγά σιγά χάνεται ο ήλιος στο θαλάσσιο ορίζοντα που ήταν κομμάτι της ζωής του   Η πραγματικότητα είναι δύσκολη ,και όποια παρηγοριά λέγετε δεν μπορεί να μετριάσει   το πόνο και τη θλίψη των δικών του ανθρώπων Το βιολογικό τέλος του κάθε ανθρώπου όποτε και αν συμβεί είναι μια τραγική απώλεια Εγώ   η γυναίκα μου και τα παιδιά μου, νοιώθουμε την ανάγκη να εκφράσουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στη Καπετάνισσα τη Βάσω ,τα παιδιά του, τα εγγόνια του και τους συγγενείς του ,και αντί στεφάνου εις μνήμη του φίλου μας του Καπετάνιου να καταθέσουμε χρηματικό ποσό στο Περιφερειακό τμήμα του Ε.Ε.Σ Λήμνου ενισχύοντας έτσι το φιλανθρωπικό του έργο

Κάποτε η ζωή δείχνει το σκληρό της πρόσωπο ,και η ευτυχία της οικογένειας του Καπετάνιου ξαφνικά πλημμυρίζει με πόνο και θλίψη , και μετά γίνεται μια ατελείωτη αγαπημενη ανάμνηση, η οποία θα συνοδεύει για πάντα την οικογένεια του, την οποία τόσο πολύ αγάπησε και τον αγάπησαν όλοι

Έτσι η Καπετάνισσα η   γυναίκα   του η Βάσω, τα   παιδιά του, τα εγγόνια του, οι συγγενείς , φίλοι ,οι άνθρωποι του λιμανιού, οι ψαράδες, η κοινωνία της Λήμνου γνωστοί και άγνωστοι,και πόνεσαν και έκλαψαν.. Θα θυμάται πάντα η οικογένεια του, τον προστάτη του σπιτιού τους, ενώ δύσκολα θα απαλλαγεί η γυναικά του από το καλωσόρισμα που σχεδόν κάθε δειλινό έκανε στο σύντροφο της, όταν τον περίμενε   στο μουράγιο ……μόλις από το σπίτι αγνάντευε την ανεμότρατα ,να πλησιάζει το λιμάνι …. και μετά το τέλος της δουλειάς ,μαζί πηγαίνανε στο ταβερνάκι να ξαποστάσει ο Κώστας(ένα ουζάκι γιατρέ μου)   από το καθημερινό αγώνα τον οποίο έδινε μέσο πέλαγα για το μεροκάματο με το ΄΄Παναγία ΄΄…με μπουνάτσες και φουρτούνες,

Ο καπετάνιος ήταν δυνατός έμπειρος και ποτισμένος με την αλμύρα της θάλασσας, ήταν ένας ξεχωριστός αγαπητός άνθρωπος στο Λιμάνι της Μυρινας και στη κοινωνία της Λήμνου   Δεν μπορώ να ξεχάσω την φιλική του συμπεριφορά   την αρχοντιά ενός καλού πρωτοποριακού για τη Λήμνο επαγγελματία, και ενός άριστου οικογενειάρχη, ο οποίος πάντα με χαμόγελο προσπαθούσε να μας εξυπηρετήσει και να δημιουργήσουμε έτσι πριν πολλά χρόνια ,μια φιλική δυνατή αλληλοεκτίμηση μεταξύ μας ,η οποία θα είναι αξέχαστη σε μένα και την οικογένεια μου

Ο αξιαγάπητος και φιλικός του χαρακτήρας , η καλή του καρδιά , η οικογενειακή και επαγγελματική του καταξίωση ,τον οδηγούν στην αιωνιότητα, ώστε να τον θυμόμαστε πάντα Εύχομαι ο Πανάγαθος θεός και δικαιοκρίτης Χριστός να απαλύνει τον πόνο της Γυναίκας του των παιδιών του και των συγγενών του και να κατατάξει την ψυχή του στη κοινωνία των Αγγέλων δια την αιώνια   ζωή και ανάσταση …..Καλό ταξίδι   Καπετάνιε

Αύγουστος 2016