Αγαπητέ Αριστείδη
Σε ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου για το δημοσίευμα σου στην Εφημερίδα ΛΗΜΝΟΣ 12-12-06 που αναφέρεσαι στο άτομο μου , με το οποίο με συγκίνησες πολύ . Αποτελεί για μένα την πιο τιμητική διάκριση που έχω πάρει μετά από την πληθωρική αγάπη που μου έχουν δώσει οι νέο – συμπατριώτες μου Λημνιοι και Αγιοστρατιτες
Το χρονογράφημα σου με τις αράδες που αναφέρεσαι σε μένα αποτελεί την πιο δυνατή έκφραση αγάπης και εκτίμησης από ένα φίλο, και μάλιστα συνάδελφο
Διαβάζοντας το καλογραμμένο κείμενο σου με εντυπωσίασε. Είναι γεμάτο από εικόνες της καθημερινότητας του τότε, ζωγραφισμένες με τα χρώματα του παρελθόντος, τώρα πια ξεθωριασμένες αλλά παραμένουν φωτεινές ,όπως είναι οι ηλιακτιδες στο ονειρικό ηλιοβασίλεμα του Άγιου Όρους, εικόνες που ενδυναμώνουν τις μνήμες τις αναμνήσεις, τα γεγονότα, τα πρόσωπα την νοσταλγία, για μια εποχή που πέρασε όπως τόσες άλλες και την δική σου αγάπη για την Λήμνο που κατόρθωσες να ξαναζωντανέψεις με την απλή γεμάτη θύμισες συγγραφική αφηγηματική παρουσίαση που κάνεις .
Πιστεύω ότι έκανες μια αρχή γιατί πρέπει να τυπώνεται η ιστορία της σύγχρονης Μυρινας η και της Λήμνου γενικότερα η οποία έχει γραφτεί από εκατοντάδες συμπατριώτες μας συμβάλλοντας ο καθένας ξεχωριστά με την δική του κοινωνική προσωπικότητα και προσφορά. Αυτό έκανα και εγώ όπως και άλλοι μη γηγενής ΛΗΜΝΙΟΙ .που ενσωματωθήκαμε στις κοινωνικές τάξεις του τότε και του σήμερα όπως αναφέρεις .
Σε ακολουθώ σε αυτό τον αφηγηματικό περίπατο γιατί πριν 37 χρόνια περπατήσαμε μαζί την αγορά της Μυρινας πολλές φορές ,από το Κρύσταλλο στο λιμάνι, από το Ρωμαίικο στα Ελβετικά και μου θύμισες, πως με κοίταζαν οι άνθρωποι και κυρίως οι μαγαζάτορες, αφού ο γνωστός οδοντίατρος της πόλης συνόδευε ένα άγνωστο, ενώ εσύ νοιώθοντας την αμηχανία και την φυσιολογική τους περιέργεια τους έλεγες ο νέος Μικροβιολόγος που ήλθε στο νησί μας. Η υποδοχή τους με ενθουσίαζε, τα καλωσορίσματα αγάπης ήταν πρωτόγνωρα για μένα που αμέσως απεδείχθησαν ότι ήταν και είναι ακόμη ειλικρινή .Με ταξίδεψες στο προσωπικό μου παρελθόν ,μου θύμισες τις δυσκολίες. που αντιμετώπιζα, τα όνειρα μου που είχα όπως κάθε νέος ,το πάθος μου για την δουλειά μου και το σημαντικότερο το αίσθημα ευθύνης που αναλάμβανα απέναντι των κατοίκων της Λήμνου.
Με εντυπωσίασε γρήγορα το φυσικό περιβάλλον, οι πανέμορφες ακρογιαλιές, αλλά και ο κοινωνικός φιλικότατος περίγυρος που με αγάπη και προθυμία με περιέβαλλε και με βοηθούσε να ξεπεράσω πολλά προβλήματα, που αντιμετώπιζα εγώ και η οικογένεια μου αφού ήμουν άγνωστος σε άγνωστο τόπο .
Άνθρωποι φιλικοί θα τους θυμάμαι πάντα. Ο Βελισαριδης δ//της στο νοσοκομείο με την γυναίκα του την Χριστινα το ζεύγος Γραγρα η Αθηνα και ο Γιωργος οι τέσσερις γιατροί τότε στο Νοσοκομείο ο Αποστολίδης ο Γλυνατσης ο Μελισσας ο Βαγιας και άλλοι που πρωτογνώρισα ο Κρυσταλας με το ταξι ο Ηλίας στο φαρμακείο ο Κορακας ο Αριστοφάνης ο έμπορος ο Λαμπαδαριδης ο παιδίατρος ο γιατρός ο Χατζηχαραλαμπους ΕΣΥ Αριστείδη , ο Πατερακης συνάδελφος σου ο Βουλγαροπουλος ο Γεροντουδης ο Κοκοτος
ο Αρχοντογιωργης και ο συμφοιτητής μου ο Παύλος ο Γκικας
Η αλήθεια είναι ότι η νησιωτική καταγωγή μου γρήγορα αφομοιώθηκε με τους Λημνιους και από ένα χρόνο υποχρεωτική υπηρεσίας που έπρεπε να κάνω, ως Ειδικός ιατρός στο Νοσοκομείο έχω τώρα 37 χρόνια . Δέθηκα στενά με τους κατοίκους μέσα από τις πιο ανθρώπινες σχέσεις που καθορίζουν την ύπαρξη μας , γιατί ως γιατρός έζησα την χαρά της γέννησης και την θλίψη του θανάτου .
Πολλές φορές και εγώ προσπαθώ ξεφυλλίζοντας τις σελίδες της ιστορίας μου στη Λήμνο να βρω τις αιτίες που με έδεσαν με το Νησί και δεν μπορώ να δώσω απάντηση, μπορεί οι πανέμορφες καμπυλότητες της Ανεμοεσας , μπορεί η καθημερινότητα με την θάλασσα, μπορεί αυτός ο απέραντος γαλάζιος ορίζοντας με τα ονειρικά δειλινά , μπορεί η πολύτιμη εκτίμηση και αγάπη των Λημνιων και καταλήγω στο συμπέρασμα ότι όλα αυτά με κάνουν να είμαι αθεράπευτα ερωτευμένος με την ΛΗΜΝΟ
Σου είπα πολλά Αριστείδη αφού ξέρεις ότι με παρέσυρες σε νοσταλγικό όμορφο περίπατο που χωρίς να το καταλάβουμε είναι πια ιστορία . Να είσαι πάντα καλά και σε ευχαριστώ
ΜΥΡΙΝΑ 14-1-2007
Θεόδωρος Ι. Μπαβέας